Het is 2012, de gemeente moet bezuinigen. Zo ook op groenvoorziening. Aan de Potterbakkerstraat parkeren op een morgen wagens van de gemeente. Groenwerkers maken zich klaar om de perken in het aanpalende park te vervangen voor gas. Want, gras geeft immers minder onderhoud en is daarmee een stuk goedkoper. En net wanneer de eerste schop het tere groen raakt, spreekt Marie-Louise de Ponti de betreffende gemeenteambtenaar aan: Wat kan ik doen om dit te voorkomen? Nou, als u het zelf gaat onderhouden, dan zijn wij zo vertrokken, antwoordt hij gevat. Marie-Louise antwoordt de man resoluut: Dat is goed. Dan ga ik het toch lekker zelf doen.

Die vrijdag vertrekt het hele clubje onverrichter zaken naar huis. De maandag daarop staat er weer een aannemer bij het park die door de gemeente is ingehuurd. De beste man is niet op de hoogte van de mondelinge afspraak die De Ponti inmiddels heeft gemaakt. Ook hij wordt door haar aangesproken, ook hij keert huiswaarts. Dan belt de gemeente: Wij willen zeker weten dat u serieus bent. “Ja, en het was echt geen grap van me. Om mijn woorden kracht bij te zetten, kon ik de gemeente drie weken later 90 handtekeningen tonen van buurtgenoten die achter me stonden. En nog belangrijker: handtekeningen tonen van mensen die zich – net als ik- vastlegden om het park te onderhouden.”

Zo ontstaat op haar initiatief Princenhage Groen. “Twee keer per jaar organiseren we een snoeidag met de mensen uit de buurt. Het is best een klus want het terrein bestaat uit 5000 m2 grond. Je vindt er veertig jaar oude bomen en hagen en je kunt er spelen op toestellen. Ook is er een voetbalveld, hondenuitlaatplek en je vindt er mooie perken en bosplantsoenen. De snoeidag heeft ook een sociale functie. We drinken samen koffie met iets lekkers erbij. Voor mensen die behoefte hebben aan een steuntje in de rug of voor een praatje is het ideale ontspanning.”

Naast Princenhage Groen zet Marie-Louise zich in voor de Plukroute Princenhage. “Dat is een route van 3,5 kilometer door en rond Princenhage. Op openbare plekken hebben we noten- en vruchtenbomen en -struiken geplant. Die kan iedereen rapen en plukken. Ook zijn er plekken op de route waar je prachtige bloemen kunt meenemen. Waarom ik me inzet voor deze initiatieven? Ik maak me sterk voor biodiversiteit, maar ik vind het ook belangrijk om dingen mooi te maken. Ik bedoel, het is aangetoond dat mensen die tussen het groen leven zich beter voelen. Mensen gedijen gewoon beter.”