Joke Griekspoor kwam in Breda wonen toen haar man bezig was een nieuw bedrijf op te zetten. Hun nog jonge dochters zaten op de basisschool en kwamen elke dag vol verhalen thuis. ”Tsja”, dacht Joke.. “Iedereen heeft wat interessants meegemaakt, terwijl ik hier alleen thuis ben en het huishouden verzorg.” Joke meldde zich daarop aan als vrijwilliger bij zorgcentrum Park Zuiderhout in Teteringen om bejaarde mensen te helpen. Daarmee begon een 45-jarige carrière van vrijwilligerswerk. Van het Rode Kruis, de Zonnebloem, Weduwen en Weduwnaars tot HOOM en Surplus.

Tegenwoordig biedt Joke een luisterend oor aan mensen die zij bezoekt of die bij haar thuis komen. “Vaak zijn het eenzame of dementerende mensen, maar ook mensen met een psychische aandoening. Ze komen graag bij me omdat ik luister, aandacht geef en mensen serieus neem. Ik probeer goed te luisteren naar hun verhaal en me in te leven. Ik zal nooit iemand ridiculiseren of in vertrouwen vertelde verhalen doorvertellen.”

“Vroeger was ik heel stil en gesloten. Ik dacht dat ik niets interessants te vertellen had, maar sinds ik vrijwilligerswerk doe en gesprekken voer, merk ik dat mijn woorden of juist mijn stilte, een wereld van verschil voor iemand kunnen maken. De mensen die ik help, die zoek ik niet op. Ik wil me niet opdringen, maar ze komen naar me toe.”

“Mensen die ouder worden zijn vaak teleurgesteld, alleen en eenzaam. Iedereen om je heen valt weg, fysiek kun je vaak niet meer doen wat je graag deed en dan duren dagen lang.” Joke voelt dit haarfijn aan en zorgt met haar bezoekjes dat mensen weer met een frisse blik de wereld in kunnen kijken of een situatie positiever kunnen benaderen.

“Mijn man en ik zijn, op een half jaar na, veertig jaar gelukkig getrouwd geweest en hebben vier jaar verkering gehad. We hadden een ongelooflijk sterke band met elkaar. We hielden van elkaar en hielden rekening met elkaar. We waren heel verschillend, maar vulden elkaar op alle manieren aan. Helaas kreeg hij al op zeer jonge leeftijd de ziekte van Alzheimer. Ik heb hem 21 jaar verzorgd, de laatste elf jaar was hij in een verpleeghuis. Ook uit eigen ervaring weet ik dus hoe belangrijk het is om er voor iemand te zijn, om aandacht te geven en te luisteren.”